Je kent het wel je gaat kijken naar een pup maar als je dan ter plaatse bent, ga je voor de bijl. Zo ook ik en Friese Stabij Pup Rintje was een feit. Thuis keek zijn grote broer Skip mij meteen aan met een blik van “heb je het bonnetje nog en waar is de bar-code, kan ie terug?”.
De eerste paar dagen ging het prima maar dat lieve pupje begon al snel dingen te slopen en wilde de hele dag en altijd aandacht. Niet in slaap te krijgen en wat ik ook deed hij werd maar niet moe. Skip kreeg er zelfs stress vlekken van dus we moesten een oplossing vinden.
Na overleg met mijn ouders – hier in Koudum – zou Rintje even een tijd gaan logeren bij Pake en Beppe. Wel regelde ik een puppy cursus bij Alinda – na haar te hebben gevonden op het internet. Geen idee hoe/wat/waar maar via mijn vader had ik begrepen dat men lovende woorden over Alinda sprak.
Iedere week ging Pake met Rintje trouw naar les en werd Rintje iets rustiger. Alinda gaf aan dat Rintje echt rust nodig had en dat veel lopen etc juist averechts werkte. Dat advies hebben we opgevolgd en 3 later maanden kwam Rintje weer thuis. Nog steeds een drukke hond maar het gesloop en vragen om aandacht was over en Skip had er een prima maatje bij.
Niet lang daarna verhuisden we naar Koudum en ging ik dit keer zelf met Rintje lessen volgen bij Alinda. We hebben onder begeleiding van Alinda diverse gehoorzaamheids/behendigheids cursussen gedaan. Altijd gezellig en leerzaam. Ik heb nog steeds contact met diverse medecursisten en we spreken regelmatig af voor een wandeling of volgen een cursus bij Alinda.
Alexandra Visser met Skip, Rintje en Tomke